Einde creatief proces

Het meest lastige voor de kunstenaar is (dat hoor ik van velen) om dan toch uiteindelijk je werk te tonen aan de buitenwereld. Iets wat zo van jou is, iets wat van binnenuit komt en waar je zoveel energie en tijd aan hebt besteed, dat laten zien voelt als naakt zijn, het maakt je kwetsbaar. Het is of je jezelf tentoonstelt. Maar als je A zegt moet ook B zeggen. Het was een belofte, je kunt niet anders meer. Een kwestie van loslaten. Vanaf het moment dat het werk op de plek staat waar het hoort te staan is het niet meer van jou, dan is het van de ander. Ik ga mijn atelier opruimen!!!

 

 

 

 

 

Onthulling

21 jarig bestaan Mise en Place, 500 jaar bestaan kasteel Jerusalem.
Mijn opdracht is voltooid, het beeld is onthuld, een fantastisch project, waarin ik grenzen heb verlegd en uitdagingen ben aangegaan. De opdracht was........... maak een sculptuur voor buiten die iets zegt over de missie en visie van Mise en Place "making friends and creating synergy" en laat alle managers van de moederlanden iets aan dat beeld toevoegen. Dat heb ik gedaan en het is goed geworden. Met dank op de eerste plaats aan Charles van Goch die mij deze opdracht heeft gegund en tevens dank aan alle mensen die hebben meegedacht en meeholpen.

 

 

 

De laatste loodjes

Ook de laatste loodjes zijn nog spannend. Gaat het lukken om het werk van de houten sokkel op de betonnen sokkel over te zetten? Past het ook werkelijk? Wordt er niets beschadigd. Maar alle doemscenario's blijken weer voor niets te zijn geweest. Met behulp van Jan en Harrie, echte vakmensen komt alles in orde. Aangezien het werk uit twee delen bestaat moet er nog verder "gebouwd" worden. Her en der moet er nog wat worden vastgemaakt en natuurlijk moet er nogmaals heel zorgvuldig een laatste laag coating over heen. Lastig als er zoveel regen in de lucht zit. Maar ook dit lukt weer met wat kunst en vliegwerk en heel veel geduld. En terwijl ik bezig ben komen de eerste reacties van de bewoners van kasteel Jerusalem, werknemers Mise en Place. Het zijn tenslotte hun vriendschappelijke handafdrukken die ze gemaakt hebben tijdens de workshops. Het is tenslotte de synergie die zij tot stand hebben weten te brengen. Het is daadwerkelijk hun beeld.

l 

Vervoer

Hoe voorkom ik nu dat het regenwater uiteindelijk toch de handdrukken van papierpulp  (omdat ik er gaatjes in heb moeten boren) gaat aantasten. Het zou mooi zijn als de sculptuur nog eenmaal in zijn totaliteit gespoten kan worden. Spuiterijen hebben vakantie, bouwvak. De bedrijven die open zijn kunnen me niet helpen. Of de sculptuur moet in een spuitcabine, maar aangezien de sculptuur op locatie moet afgebouwd is spuiten in een cabine geen optie. Of men moet nevelarm spuiten op locatie, maar omdat er gewerkt moet worden met tweecomponenten DD lak waagt niemand zich daar aan. Het is namelijk nog maar de vraag of je de apparatuur schoon te krijgt. Misschien kan het nog eenvoudiger. Wat denk je van een spuitbus vernis? Hoe reageert die op de polyester coating DD lak? Uitgeprobeerd. Te dunne laag en je komt niet in gaatjes. Ze zijn piepklein. Ik heb nog voldoende tijd. Maar het kan nog simpeler. Alle gaatjes een voor een vullen met een druppel DD lak en het dat lukt, echter alleen bij de gaatjes waar je nog bij kunt. Vandaag is de sculptuur opgehaald!!!

Lijmen

Nu moeten alle handafdrukken aan elkaar gelijmd worden. Net zoals bijen (de zwerm) tegen elkaar geklonterd zitten. Er is geadviseerd om op de polyester dubbelcoat lak een transparante kit/lijm te gebruiken. Daarmee maak je het te lijmen oppervlak groter en vul je de gaten op. Maar de lijm lost de dubbelcoat op (reageert dus) en om de vlakken te verlijmen dien je alle elementen zeker een uur tegen elkaar te houden, dat is onmogelijk !!  De elementen zijn te grillig! Telefoneren met Bison. De vriendelijke meneer stuurt proefmonsters op, maar de te verlijmen oppervlakken zijn te klein en zelfs met de plastic lijm moet je de elementen minimaal 15 minuten tegen aan elkaar houden en dat duurt ook te lang, want het zijn er 1500. Vastzetten met plakband, elastieken, nylonkousen. Onmogelijk, te zwaar. Wat dan? Pinnen? Dat gebruik je in de wereld van de modelbouw. Ik maak de moeilijkste keuze in dit proces. Ik boor een gaatje van 0.7 mm in elke handafdruk. Met dat gaatje maak ik de elementen opnieuw kwetsbaar voor weersinvloeden, maar ik kan niet anders. Ik verbind de elementen met lucifers en houtlijm. Het lukt tot 10 stuks, dan valt  alles uit elkaar. Ik bind er opnieuw elastieken om heen, ik kom tot 20 stuks, maar het is niet houdbaar met 1500 stuks. Ook dit is te zwaar. De wanhoop nabij. Gelukkig krijg ik bezoek van een vriend die oppert dat je de elementen kunt aanrijgen. Grappig, ik ben opgeleid in textiele vormgeving. Dat betekent dat er twee gaatjes in elk element moet komen. Hoe krijg ik de handafdrukken die gevormd zijn van papierpulp straks opnieuw weersbestendig? Er zit niets anders op. Ik reis stad en land af voor roestvrij stalen draad in de juiste dikte. Ik maak eerst een basisvorm van kippengaas op de houten sokkel, een soort mat waarop je knoopt. Werken met een dubbele "draad". Het moet lukken. Ik geloof in mijn ontwerp. Je neemt straks "de zwerm" van de houten sokkel af en plaatst hem op de betonnen sokkel. Even nadenken, hoe ga ik alles vervoeren? De plek waar de sculptuur komt te staan is inmiddels definitief gemaakt. Een goede plek, een energetische plek waar mensen elkaar ontmoeten (rokers) en wegen elkaar kruisen (kantoor en koetshuis). 

Vormen

Inmiddels zijn we enkele weken verder met het maken van de sculptuur voor Mise en Place. Alle handdrukken zijn tijdens workshops gevormd (door de managers van de drie moederlanden Belgie, Duitsland en Nederland) in totaal 1500 stuks. Ze zijn ondergedompeld in de kleur van het Mise en Place briefpapier en zijn twee maal gecoated. Een gigantische klus. Vanzelfsprekend had ik al die maanden een vorm in mijn hoofd. "de zwerm" vriendschap en  synergie. Maar aangezien je niet tevreden kunt zijn met de eerste inval ga je op zoek naar nog meer krachtige vormen. Een paar daarvan heb ik in beeld gezet ( zie onderstaande foto). Je bent gebonden aan zaken zoals technische uitvoerbaarheid, regels ( kunstcommissie) en andere begrenzingen zoals kosten. Je maakt dus doorlopend afwegingen, je stelt bij, soms is er een ander die een idee oppert of een andere invalshoek heeft die je nog niet eerder bedacht had.